Sagastilen

• Forteller og synsvinkel

• Kongen let ta han og binde han med ryggen mot ein bjelke, og let sitje ein pinne mellom tennene på han og fekk opp munnen. Så let kongen ta ein lyngorm og hadde mot munnen på han; men ormen ville ikkje inn i munnen og vrei seg ifrå, av di Raud bles mot han. Da let kongen ta ein kvannstilk og setje i munnen på Raud; men somme seier at kongen let setje luren sin i munnen på han, og sleppte ormen inn der og sette eit gloande jarn inn etter.
  
  
• Komposisjon

• Da det kvelda, for kong Olav bort. Og da natta kom, helde jarlen seg vaken; men Kark sovna og bar seg ille.

• Personskildring

• Kong Olav var i alle måtar den største idrettmannen i Noreg av alle dei som det går segner om; han var sterkare og snøggare enn alle andre menn.
• Han hogg like godt med begge hendene og skaut med to spyd samstundes.
• Kong Olav var framifrå gladverug og likte godt moro; han var blid og omgjengeleg.

• Underdrivelse

• Etterpå skar Kark hovudet av jarlen og sprang bort med det. Dagen etter kom han inn til Lade og hadde hovudet til jarlen med til kong Olav. Han fortalde da det som hadde hendt mellom han og Håkon jarl, og som her er skrive. Sidan let kong Olav leie han bort og logge hovudet av han.

• Replikker

• Da dei kom dit, sa jarlen: "Her skal vi stelle til for oss; livet skal vi no først berge." Så grov trælen ei stor greft og bar bort jorda, og sidan la han tømmer over.

• Setningsbygning

• Raud hadde ein stor drake med gylt hovud på. Dette skipet var på tretti rom og stort etter romtalet. Tore Hjort hadde og eit stort skip. Men denne hæren styrte dei søretter mot kong Olav.